Aaneengesloten Bebouwing
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Bij aaneengesloten bebouwing staan gebouwen direct naast elkaar, zonder tussenruimte, en vormen zo één geheel.
Omschrijving
Deze bouwvorm is kenmerkend voor stedelijke gebieden. Hierbij grenzen de hoofdgebouwen aan minimaal twee gemene muren of wachtgevels, of een combinatie daarvan. Het concept wordt ook wel aangeduid als 'rijbebouwing' of, in sommige gevallen, 'lintbebouwing' wanneer het zich uitstrekt langs een weg of kanaal. Het CBS hanteert voor statistische doeleinden een definitie waarbij aaneengesloten bebouwing een groepering is van ten minste 50 woningen of andere verblijfsobjecten, met onderbrekingen van maximaal 50 meter (met een mogelijke uitloop naar 100 meter). Dit type bebouwing is efficiënt in ruimtegebruik, maar kan uitdagingen met zich meebrengen op het gebied van daglicht en ventilatie.
Gebruikte bronnen: